Samen zijn is samen lachen, samen huilen, leven door dichtbij elkaar te zijn!   klik hier 

©Vakantiefoto: Ingrid Vente 2015

 

Samen zijn, dat wil toch iedereen?  

De vakantie achter de rug, veel samen geweest, samen gesmolten. In elkaars armen gelegen, in elkaars aanwezigheid geweest, elkaars energie ingenomen, aandacht voor elkaar. Wat wil je nog meer? Wat willen we samen vooral..en wat voelt het goed..samen..zo harmonieus, alsof alles vanzelf gaat. Helemaal éénsgezind. We zijn ontspannen, we hebben alle tijd, niets hoeft, alles mag..we zijn meegaand, we zijn makkelijk, blij en vrolijk en onbezorgd. Beetje schurken, lang uitslapen, buiten, binnen, eten, filmpje, zwemmen, dat ene boek uitlezen, eíndelijk! Er wordt ook veel gevreeën in de vakantie. We hebben immers nu alle tijd voor elkaar. Hmmmmm samen! Samen, samen, samen! 

Symbiose

Love Sick Forever! ©Ingrid Vente 2015

Symbiose: het langdurig samenleven van twee of meer organismen van verschillende soorten, waarbij de samenleving voor ten minste één van de organismen gunstig of zelfs noodzakelijk is. 

Als ik zoveel samen ben geweest, vind ik het vaak lastig om weer los te komen, ik doe dat via mijn partner, die is vaak degene, die makkelijk overgaat naar de orde van de dag. Ik kan dat niet goed, als ik geen afspraken heb van buitenaf, dan heb ik niet zo de discipline om iets van mezelf te moeten. Een tandje langzamer kan dan ook wel. Ik vind autonomie binnen mijn relatie lastig. Dat is gek, want in mijn kunstenaarschap richt ik me vooral op mijn AUTONOMITEIT.

De term autonomie is afgeleid van het Grieks αυτονομία (autonomía, autos (zelf) + nomos (wet), autonomos (eigen wetten opleggend)) en beschrijft het vrij zijn van extern bestuur.

In mijn kunstenaarschap, weet ik maar al te goed, wat IK wil en er is geen haar op mijn hoofd, die aan een ander vraagt wat ik moet maken, of welke stap ik moet doen, of doe jij het effe. Sterker nog, menige inmenging wordt met een dode blik beantwoord.

©Vakantiefoto: Ingrid Vente 2015

In mijn autonome kunst, mijn vrije werk, zit als het ware niemand op mij te wachten, weet niemand waar het heen gaat. Het is vooral niet commercieel. Het zijn mijn rotte appelen; het is een persoonlijk proces en de hoogste vorm van scheppen, die ik me kan voorstellen, zonder grenzen, zonder doel, zonder opdrachtgever. 

De Bron

Ik creëer iets dat er nooit eerder is geweest. 

Het is een genoegen om naar mijn werk te kijken als het "af" is, wat het bijna nooit is. Maar voor het zover is...zijn er al vele kopjes gebroken. Het proces van creatie, lijkt als het proces in het dagelijks leven. Van alles kom ik er in tegen. Tegenslag, euforie, meditatie, onmacht, onzekerheid, gelukzaligheid, rust, stilte, kracht, eenzaamheid, vervuldheid en nog veel meer. Ik val en ik sta weer op.
Tijdens het maken van mijn kunst, kan ik oefenen, met deze gevoelens. Ik leer, hoe ik omga met tegenslag. Ik leer hoe het bij mij werkt, hoe ik er weer uit krabbel. Wat mijn hulpbronnen zijn. Waar ik mijn houvast vandaan haal en hoe dat voelt. Ik leer mijn leegte kennen en mijn moed. Ik maak keuzes, verkeerde en goede.Ik leer mijn ego kennen, mijn hoofd, dat oordeelt en ik heb geleerd, tijdens mijn werk, dat ik mijn hoofd uit kan zetten, kan laten praten, als ik het nodig vind. Want kunst maken, is heel veel kijken, reflecteren en dan weer doorgaan. Tijdens deze fase in het proces, laat ik niemand toe. Dit is MIJN leven, MIJN proces, MIJN, MIJN, MIJN!  Autonome kunst...

Ik heb twee eigen handen..

Ik ben thuis, ik pak mijn eigen spullen in. Eerst een week alleen met mijn vrienden op vakantie geweest, kamperen, zonder stroom, voor het eerst voor mij, hard core, in de natuur, zon en regen, low budget en lekker op mezelf, bij mezelf en met mezelf. Én met hen. Naast hen. Een vriendin, haar man en twee kindjes. Vuur, alleen in mijn tent, boek uitlezen..wc onder de boom, hangmat en wild nature zwemwater.

©Vakantiefoto: Ingrid Vente 2013

Een week expres even geen contact met mijn lief.

Ik draai wasjes, ik trek een teek uit mijn knieholte, ik pak mijn koffers in, voor de vakantie erna met mijn lief. Samen. Ik sta in mijn eigen kracht, op mijn eigen benen. Het voelt fijn en zeker, sterk en onafhankelijk. Het voelt verticaal. Met mijn wortels in de grond. Alles wat aangepakt moet worden, pak ik aan. We hebben even contact, zij is op zichzelf, op de fiets, een week met zichzelf en een paar dagen met een vriendin en de dagen tussen de twee vakanties in, hebben we nodig om weer een brug te slaan. En brug te bouwen. De brug over te gaan..naar elkaar. 
We bellen even en spreken wat dingen af. Neem jij dit mee? Ik neem dat mee en..ik hou van je..heel veel..Ik heb er zin in, een weekje samensmelten, even helemaal niets en niemand om ons heen. Het is zo fijn om dit samen te voelen. Op mezelf zijn en toch samen. 1 plus 1 is 3. Synergie..

Creatief bezig zijn brengt me bij mezelf en helpt me op eigen benen te staan.

Als ik dus autonoom wil zijn tijdens ons samen zijn, dan neem ik oa mijn schilderspullen mee en mijn camera.
Mijn kunst is een hulpmiddel. Ik schilder hier en daar wat mijn handen willen maken. Ik kom los. Dat voelt fijn, dat voelt doelloos fijn. Het is schaamteloos genieten! 

Heerlijke onbeschaamde levenslust! klik hier

Ik ontspan. Ik open een wijntje, ik eet een kaasje, ik kus mijn partner. We lachen naar elkaar..zij leest een boek, of werkt, of doet vooral ook wat ze wil. Ondertussen..zijn we samen en apart. En het voelt warm en voldaan.
Ik vind in mijn beroep, dat waar ik naar op zoek ben in mijn dagelijks leven. Ik kan oefenen. Mijn lijf maakt tijdens mijn werk, nieuwe verbindingen en die kan ik toepassen op andere plekken. Als ik een tijd niets aan kunst als zodanig heb gedaan, net als wanneer ik een tijd niet meer naar yoga ga en mediteer, gezond eet..dan verzand ik in een slaapstand en zwelg uit, als een grote, zachte, sluimerende zitzak, die alleen nog maar samen wil zijn, zeurt en eist en wil en vooral van de ander...ik raak de feeling met mezelf kwijt. En eigenlijk wordt mijn leven dan pas écht DOELLOOS. Dus, autonome kunst, niet commercieel, niet nuttig, nergens voor nodig, niemand wacht op je enzovoort? NEE, het is ons hoogste goed. Autonomiteit. En de weg die we te gaan hebben, is het dubbel en dwars waard! 

4 - The Rebel The powerful and authoritative figure in this card is clearly the master of his own destiny. On his shoulder is an emblem of the sun, and the torch he holds in his right hand symbolizes the light of his own hard-won truth. Whether he is wealthy or poor, the Rebel is really an emperor because he has broken the chains of society's repressive conditioning and opinions. He has formed himself by embracing all the colors of the rainbow, emerging from the dark and formless roots of his unconscious past and growing wings to fly into the sky. His very way of being is rebellious--not because he is fighting against anybody or anything, but because he has discovered his own true nature and is determined to live in accordance with it. The eagle is his spirit animal, a messenger between earth and sky. The Rebel challenges us to be courageous enough to take responsibility for who we are and to live our truth.

People are afraid, very much afraid of those who know themselves. They have a certain power, a certain aura and a certain magnetism, a charisma that can take out alive, young people from the traditional imprisonment.... The enlightened man cannot be enslaved--that is the difficulty--and he cannot be imprisoned.... Every genius who has known something of the inner is bound to be a little difficult to be absorbed; he is going to be an upsetting force. The masses don't want to be disturbed, even though they may be in misery; they are in misery, but they are accustomed to the misery. And anybody who is not miserable looks like a stranger. The enlightened man is the greatest stranger in the world; he does not seem to belong to anybody. No organization confines him, no community, no society, no nation. Osho The Zen Manifesto: Freedom from Oneself, Chapter 9

And remember, that you are always making up the future as you go!

Liefs Ingrid :-)

Artwork Ingrid Vente

Help! 

"Ik weet niet wat ik moet maken!" 

Deze vraag komt altijd wel een keertje om de hoek kijken tijdens mijn workshops. 

Als ik even mijn eigen proces bewust terug loop, is er altijd tijdens een creatieproces een moment van "het niet weten"

Als autonoom kunstenaar heb ik op de een of andere manier de behoefte, om vanuit mijzelf te scheppen. Zonder opdrachtgever. Ik word gedreven door iets in mijzelf. Het is mijn drive. Niet weten, is voor mij dus juist dé bodem om te creëren. Het wil niet zeggen dat ik er niet aan lijd. Ik houd alleen van dat lijden. Ik heb er iets mee. Er zit iets fijns aan dat lijden. Aan het "niet weten"

Ik ervaar regelmatig tijdens het maken van mijn vrije werk een gevoel van mist, geen richting, verdwalen.  

Lost, angst om de weg kwijt te raken..

Ontwerp flyer expo Lost 2013 Ingrid Vente

De weg kwijt raken is angstig of juist niet?

Zo'n moment, een leeg vel, een wit doek..met de vraag, waar begin ik? Wat maak ik? Geen antwoord :-)

Stilte..eigenlijk onrust..bijna een oerknal is er nodig, om in beweging te komen. Niet wetende waar de reis naartoe gaat.  En alles is mogelijk..

Fotografie: Ingrid Vente

En als alles mogelijk is..wat geeft ons dan nog houvast? Heeft onze angst te maken met falen? Bang om het fout te doen? Met schaamte wellicht? Bang om raar te zijn. Uitgelachen te worden. Alsof we van de aarde kunnen vallen, zo eng lijkt het soms. Omdat we het vergelijken met het niet weten in ons dagelijks leven. Het niet weten voelt als het verdwijnen in het niets. Het raakt zinloosheid. Leegte.

Artwork Ingrid Vente

Kunnen we het verdragen om het niet te weten? 

 Nu komen we op het stuk wat kunst maken vanuit jezelf ook zo aantrekkelijk maakt! (autonome kunst) Als het leegte raakt, raakt het ook VERVULDHEID Als het het niets aanraakt, raakt het ook het grote ALLES aan. Als het angst kriebelt, kriebelt het ook onze MOED! Als het zinloosheid inademt, ademt het ook ZIN en NUT in! Zo huist het WETEN ook in kunst. We onderzoeken en zijn onderzoekers. We kennen het pad niet, maar eenmaal aan het wandelen, bewegen, ontstaat het pad. We zijn pioniers. Op pelgrimstocht. Kunst is fijn! Kunst is een perfecte, blauwdruk, voor issues die we tegen komen in het alledaagse leven en waarvan we liever keihard weg rennen! Kunst maken is een mooie speeltuin, oefenruimte, heilige space, om in aanraking te komen met deze gevoelens. In alle veiligheid. Remedial Artist: Kunst als middel..Maar nogmaals de vraag: 

Wat geeft ons dan houvast? 

Ik heb pas de film over Stephen Hawking gezien. Dit stukje sprak me enorm aan en gaat hierover. Het gaat over grenzen. De vraag die de vraagsteller aan Stephen stelde was:  

"Is er een levensfilosofie die u helpt?" 

"Stephen Hawkings antwoord hierop luidt: We zijn gewoon ontwikkelde primaten op een kleine planeet, die draait om een gewone ster, aan de rand van één van 100 miljard melkwegen. Maar al sinds de ochtendstond van de beschaving, willen de mensen graag de onderliggende orde van de wereld begrijpen.

Er zou iets heel bijzonders moeten zijn met de grensomstandigheden van het heelal. En wat kan er meer bijzonder zijn, dan dat er geen grens is :-) 

En dat er geen grens zou moeten zijn aan de menselijke inspanningen. We zijn allemaal verschillend. Hoe naar het leven er ook uit ziet soms. Je kunt altijd iets doen en volbrengen. Zolang er leven is, is er hoop!"

En hoop is wat ik zoek!

Als ik kunst maak, zoek ik hoop. Een manier, om de wereld om mij heen te bepalen, te sturen, opnieuw te lezen, ontdekken, controleren. Ik ben op zoek naar mijn verschil. Ik wil iets volbrengen. Ik ben een pelgrim, een zenmeester, een filosoof, een kind dat speelt en..ik ben op zoek naar mezelf. 

Ik ervaar een grenzeloos zijn in mij en in de wereld om mij heen. 

Dat kan wat beangstigend zijn. Maar ook fantastisch! Het is die angst voor onze grenzeloze leegte. Grootsheid. Er huist in ons allen een groot heelal. Een wit vel. Een zwart gat. En als we terug in de tijd gaan, dan is er die oerknal. En als we kunst maken, dan is er steeds weer opnieuw die oerknal. Als ons krijtje voor het eerst het witte doek aanraakt. Tssssssss sist het dan..en de helende reis naar hoop en glorie kan beginnen! :-) Kunst is leuk! En als je niet weet wat je moet maken, denk dan eens aan dit stukje en weet dat het leuk is om niet te weten. Dat het hoort. Dat het normaal is. Dat het juist gaat om niet weten. 

Dat er in je lichaam een uniek wezen huist, die WEET! 

Je hoeft alleen maar met je hand en je krijtje het papier aan te raken..en de weg ontstaat! 

Expressie geven aan dat wat in jou leeft.

Bon Voyage!

 Klik op de video en reis een stukje met me mee!

And remember, that you are always making up the future as you go!

Liefs Ingrid! :-)