Samen zijn is samen lachen, samen huilen, leven door dichtbij elkaar te zijn! klik hier


©Vakantiefoto: Ingrid Vente 2015

Samen zijn, dat wil toch iedereen?

De vakantie achter de rug, veel samen geweest, samen gesmolten. In elkaars armen gelegen, in elkaars aanwezigheid geweest, elkaars energie ingenomen, aandacht voor elkaar. Wat wil je nog meer? Wat willen we samen vooral..en wat voelt het goed..samen..zo harmonieus, alsof alles vanzelf gaat. Helemaal éénsgezind. We zijn ontspannen, we hebben alle tijd, niets hoeft, alles mag..we zijn meegaand, we zijn makkelijk, blij en vrolijk en onbezorgd. Beetje schurken, lang uitslapen, buiten, binnen, eten, filmpje, zwemmen, dat ene boek uitlezen, eíndelijk! Er wordt ook veel gevreeën in de vakantie. We hebben immers nu alle tijd voor elkaar. Hmmmmm samen! Samen, samen, samen!

Symbiose


Love Sick Forever! ©Ingrid Vente 2015

Symbiose: het langdurig samenleven van twee of meer organismen van verschillende soorten, waarbij de samenleving voor ten minste één van de organismen gunstig of zelfs noodzakelijk is.

Als ik zoveel samen ben geweest, vind ik het vaak lastig om weer los te komen, ik doe dat via mijn partner, die is vaak degene, die makkelijk overgaat naar de orde van de dag. Ik kan dat niet goed, als ik geen afspraken heb van buitenaf, dan heb ik niet zo de discipline om iets van mezelf te moeten. Een tandje langzamer kan dan ook wel. Ik vind autonomie binnen mijn relatie lastig. Dat is gek, want in mijn kunstenaarschap richt ik me vooral op mijn AUTONOMITEIT.

De term autonomie is afgeleid van het Grieks αυτονομία (autonomía, autos (zelf) + nomos (wet), autonomos (eigen wetten opleggend)) en beschrijft het vrij zijn van extern bestuur.

In mijn kunstenaarschap, weet ik maar al te goed, wat IK wil en er is geen haar op mijn hoofd, die aan een ander vraagt wat ik moet maken, of welke stap ik moet doen, of doe jij het effe. Sterker nog, menige inmenging wordt met een dode blik beantwoord.

©Vakantiefoto: Ingrid Vente 2015

In mijn autonome kunst, mijn vrije werk, zit als het ware niemand op mij te wachten, weet niemand waar het heen gaat. Het is vooral niet commercieel. Het zijn mijn rotte appelen; het is een persoonlijk proces en de hoogste vorm van scheppen, die ik me kan voorstellen, zonder grenzen, zonder doel, zonder opdrachtgever.

De Bron

Ik creëer iets dat er nooit eerder is geweest.

Het is een genoegen om naar mijn werk te kijken als het "af" is, wat het bijna nooit is. Maar voor het zover is...zijn er al vele kopjes gebroken. Het proces van creatie, lijkt als het proces in het dagelijks leven. Van alles kom ik er in tegen. Tegenslag, euforie, meditatie, onmacht, onzekerheid, gelukzaligheid, rust, stilte, kracht, eenzaamheid, vervuldheid en nog veel meer. Ik val en ik sta weer op.
Tijdens het maken van mijn kunst, kan ik oefenen, met deze gevoelens. Ik leer, hoe ik omga met tegenslag. Ik leer hoe het bij mij werkt, hoe ik er weer uit krabbel. Wat mijn hulpbronnen zijn. Waar ik mijn houvast vandaan haal en hoe dat voelt. Ik leer mijn leegte kennen en mijn moed. Ik maak keuzes, verkeerde en goede.Ik leer mijn ego kennen, mijn hoofd, dat oordeelt en ik heb geleerd, tijdens mijn werk, dat ik mijn hoofd uit kan zetten, kan laten praten, als ik het nodig vind. Want kunst maken, is heel veel kijken, reflecteren en dan weer doorgaan. Tijdens deze fase in het proces, laat ik niemand toe. Dit is MIJN leven, MIJN proces, MIJN, MIJN, MIJN! Autonome kunst...

Ik heb twee eigen handen..

Ik ben thuis, ik pak mijn eigen spullen in. Eerst een week alleen met mijn vrienden op vakantie geweest, kamperen, zonder stroom, voor het eerst voor mij, hard core, in de natuur, zon en regen, low budget en lekker op mezelf, bij mezelf en met mezelf. Én met hen. Naast hen. Een vriendin, haar man en twee kindjes. Vuur, alleen in mijn tent, boek uitlezen..wc onder de boom, hangmat en wild nature zwemwater.

©Vakantiefoto: Ingrid Vente 2013

Een week expres even geen contact met mijn lief.

Ik draai wasjes, ik trek een teek uit mijn knieholte, ik pak mijn koffers in, voor de vakantie erna met mijn lief. Samen. Ik sta in mijn eigen kracht, op mijn eigen benen. Het voelt fijn en zeker, sterk en onafhankelijk. Het voelt verticaal. Met mijn wortels in de grond. Alles wat aangepakt moet worden, pak ik aan. We hebben even contact, zij is op zichzelf, op de fiets, een week met zichzelf en een paar dagen met een vriendin en de dagen tussen de twee vakanties in, hebben we nodig om weer een brug te slaan. En brug te bouwen. De brug over te gaan..naar elkaar.
We bellen even en spreken wat dingen af. Neem jij dit mee? Ik neem dat mee en..ik hou van je..heel veel..Ik heb er zin in, een weekje samensmelten, even helemaal niets en niemand om ons heen. Het is zo fijn om dit samen te voelen. Op mezelf zijn en toch samen. 1 plus 1 is 3. Synergie..

Creatief bezig zijn brengt me bij mezelf en helpt me op eigen benen te staan.

Als ik dus autonoom wil zijn tijdens ons samen zijn, dan neem ik oa mijn schilderspullen mee en mijn camera.
Mijn kunst is een hulpmiddel. Ik schilder hier en daar wat mijn handen willen maken. Ik kom los. Dat voelt fijn, dat voelt doelloos fijn. Het is schaamteloos genieten!

Heerlijke onbeschaamde levenslust! klik hier

Ik ontspan. Ik open een wijntje, ik eet een kaasje, ik kus mijn partner. We lachen naar elkaar..zij leest een boek, of werkt, of doet vooral ook wat ze wil. Ondertussen..zijn we samen en apart. En het voelt warm en voldaan.
Ik vind in mijn beroep, dat waar ik naar op zoek ben in mijn dagelijks leven. Ik kan oefenen. Mijn lijf maakt tijdens mijn werk, nieuwe verbindingen en die kan ik toepassen op andere plekken. Als ik een tijd niets aan kunst als zodanig heb gedaan, net als wanneer ik een tijd niet meer naar yoga ga en mediteer, gezond eet..dan verzand ik in een slaapstand en zwelg uit, als een grote, zachte, sluimerende zitzak, die alleen nog maar samen wil zijn, zeurt en eist en wil en vooral van de ander...ik raak de feeling met mezelf kwijt. En eigenlijk wordt mijn leven dan pas écht DOELLOOS. Dus, autonome kunst, niet commercieel, niet nuttig, nergens voor nodig, niemand wacht op je enzovoort? NEE, het is ons hoogste goed. Autonomiteit. En de weg die we te gaan hebben, is het dubbel en dwars waard!

4 - The Rebel

The powerful and authoritative figure in this card is clearly the master of his own destiny. On his shoulder is an emblem of the sun, and the torch he holds in his right hand symbolizes the light of his own hard-won truth. Whether he is wealthy or poor, the Rebel is really an emperor because he has broken the chains of society's repressive conditioning and opinions. He has formed himself by embracing all the colors of the rainbow, emerging from the dark and formless roots of his unconscious past and growing wings to fly into the sky. His very way of being is rebellious--not because he is fighting against anybody or anything, but because he has discovered his own true nature and is determined to live in accordance with it. The eagle is his spirit animal, a messenger between earth and sky. The Rebel challenges us to be courageous enough to take responsibility for who we are and to live our truth.

People are afraid, very much afraid of those who know themselves. They have a certain power, a certain aura and a certain magnetism, a charisma that can take out alive, young people from the traditional imprisonment.... The enlightened man cannot be enslaved--that is the difficulty--and he cannot be imprisoned....
Every genius who has known something of the inner is bound to be a little difficult to be absorbed; he is going to be an upsetting force. The masses don't want to be disturbed, even though they may be in misery; they are in misery, but they are accustomed to the misery. And anybody who is not miserable looks like a stranger.
The enlightened man is the greatest stranger in the world; he does not seem to belong to anybody. No organization confines him, no community, no society, no nation.

Osho The Zen Manifesto: Freedom from Oneself, Chapter 9